هاتف‌نیوز – نسرین پورهمرنگ – احمد اشرف از جامعه شناسان سرشناس ایرانی است که از سالها پیش مقیم آمریکا می‌باشد. او طی سالهای فعالیت اموزشی خود در دانشگاههای پنسیلوانیا، کلمبیا، پرینستون و تهران، به تدریس جامعه‌شناسی و تاریخ اجتماعی ایران پرداخته‌است. او ضمن نگارش مقاله‌های متعدد در نشریه‌هایی مانند مطالعات ایران، ژورنال بین‌المللی سیاست،
هاتف‌نیوز – نسرین پورهمرنگ – احمد اشرف از جامعه شناسان سرشناس ایرانی است که از سالها پیش مقیم آمریکا می‌باشد. او طی سالهای فعالیت اموزشی خود در دانشگاههای پنسیلوانیا، کلمبیا، پرینستون و تهران، به تدریس جامعه‌شناسی و تاریخ اجتماعی ایران پرداخته‌است. او ضمن نگارش مقاله‌های متعدد در نشریه‌هایی مانند مطالعات ایران، ژورنال بین‌المللی سیاست، فرهنگ و جامعه و ایران‌نامه به کار مشغول بوده‌است و از سردبیران ارشد دانشنامهٔ ی ایرانیکا می‌باشد. از جمله آثار وی می‌توان به «موانع تاریخی رشد سرمایه‌داری در ایران: دورهٔ قاجاریه»، «طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران» و «جستارهایی درباره‌ی تئوری توطئه در ایران» اشاره کرد که برخی حاصل کار مشترک با صاحبنظران دیگر است. کتاب «هویت ایرانی از دوران باستان تا پایان پهلوی» که برای سومین بار بازنشر می‌شود علاوه بر چند مقاله از احمد اشرف، شامل دو مقاله از گراردو نیولی و شاپور شهبازی است.ترجمه و تدوینگر این مجموعه دکتر حمید احمدی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران است. برخی مفاهیم جامعه‌شناختی که احمد اشرف به آنها می‌پردازد شامل سلسله‌مراتب اجتماعی در ایران، سنت و مدرنیته، هویت ملی ایرانیان، روابط زراعی در ایران و رهبری کاریزماتیک و حکومت تئوکراتیک (دین‌سالار) در ایران پس از انقلاب است. این جامعه‌شناس ایرانی مقیم آمریکا در این مجموعه مقالات می کوشد تا مراحل دگرگونی و یا ثبات هویت اجتماعی ایرانیان را از دوران باستان تا دوران پهلوی مورد بررسی قرار دهد. دوره‌هایی که اشرف به انها پرداخته عبارتند از: دوران پیش از اسلام، سده‌های میانه اسلامی تا دوران صفویه، پیدایش هویت «شیعی- ایرانی» در دوره صفوی و سرانجام پیدایش تطور و هویت ملی- ایرانی در قرن‌های نوزدهم و بیستم میلادی. هویت ملی با هویت قومی همبستگی‌هایی دارد، هرچند پدیده‌یی متعلق به عصر جدید است؛ یعنی از زمانی که دولت- ملت‌ها در سراسر جهان شکل گرفتند. به نظر اشرف «هویت ملی و قومی از تصور تمایز و رویارویی میان «ما» یا «خودی‌ها» در برابر «دیگران» یا «بیگانگان» ناشی می‌شود. این احساس دوگانگی میان «ما و دیگران» اگر در حد اعتدال و معقول باشد می‌تواند همچون نیرویی برای همیاری و اعتلای فرهنگی ظاهر شود و اگر به قلمرو تعصبات و دشمنی‌ها و کینه‌توزی‌های ملی و قومی و نژادی درآید یا به بهانه چالش با تعصبات ملی و قومی، به نفی و انکار و تمسخر میراث فرهنگی خود بنشیند نیرویی ویرانگر خواهد شد، زاینده دشمنی و ستیزه‌جویی».
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
