هاتف‌نیوز – «روز درختکاری» یکی از روزهای مهم سال است که بسیاری از دستگاه‌های اجرای و سازمانهای مردم نهاد، مردم را به کاشتن نهال تشویق می‌کنند. این روز معمولاً در روزهای پایانی زمستان یا نخستین روزهای بهار در کشورهای مختلف انتخاب می‌شود. در ایران، ۱۵ اسفندماهِ هر سال به «روز درختکاری» نامگذاری شده و از ۱۵ تا ۲۲ اسفند ماه نیز «هفته‌ی منابع طبیعی» است.
هاتف‌نیوز – «روز درختکاری» یکی از روزهای مهم سال است که بسیاری از دستگاه‌های اجرای و سازمانهای مردم نهاد، مردم را به کاشتن نهال تشویق می‌کنند. این روز معمولاً در روزهای پایانی زمستان یا نخستین روزهای بهار در کشورهای مختلف انتخاب می‌شود. در ایران، ۱۵ اسفندماهِ هر سال به «روز درختکاری» نامگذاری شده و از ۱۵ تا ۲۲ اسفند ماه نیز «هفته‌ی منابع طبیعی» است. چنین روزی برای نخستین بار به وسیله‌ی جولیوس استرلینگ مورتون از ایالت نبراسکا در ۱۰ آوریل ۱۸۷۲ پایه گذاشته شد که گفته می‌شود در آن روز بیش از یک میلیون درخت کاشته شده اما در ادامه پس از مدتی این کار به آخرین جمعه‌ی ماه آوریل انتقال یافت. امروزه بیشتر کشورهای جهان «روز درختکاری» را گرامی شمرده و در این روز به کاشتن درختها و نهالهای بسیار اقدام می‌کنند. البته تاریخ این روز با توجه به آب و هوای هر کشور متفاوت است و بیشتر سعی می‌کنند تا موقعی از سال این کار را انجام دهند که درخت قابلیت رشد کردن داشته باشد. اما در ایران ۱۵ تا ۲۲ اسفند ماه «هفته‌ی منابع طبیعی» است که نخستین روز این هفته یعنی ۱۵ اسفند «روز درختکاری» نامگذاری شده است. در الجزایر ۲۷ اکتبر، در استرالیا ۲۸ ژولای، در بلژیک۲۱ مارس، در برزیل۲۱ سپتامبر، در کامبوج یکم ژوئن، جمهوری آفریقای مرکزی ۲۲ ژوئیه، درچین تایپه(تایوان) ۱۲ مارس، در چین ۱۲ مارس، در کاستاریکا ۱۵ ژوئن در مصر ۱۵ ژانویه، در آلمان ۲۵ آوریل، در ژاپن ۲۹ آوریل، در کنیا ۲۱ آوریل، در لسوتو ۲۱ مارس، در مقدونیه ۱۲ مارس، در مالاوی دومین دوشنبه‌ی ماه دسامبر، در مکزیک دومین دوشنبه‌ی ماه ژوئیه، در نامیبیا هشتم اکتبر، در هلند نخستین روز بهار(۲۱ مارس)، در نیوزیلند ۵ ژوئن، در نیجر ۳ آگوست، در فیلیپین ۲۵ ژوئن، در لهستان ۱۰ اکتبر، در پرتغال نخستین روز بهار(۲۱ مارس)، در آفریقای جنوبی «هفته‌ی درختکاری» ۱ تا ۷ سپتامبر ، در کره‌ی جنوبی ۵ آوریل، در سریلانکا ۱۵ اکتبر، در تانزانیا یکم ژانویه، در اوگاندا ۲۴ مارس و در ایالات متحده‌ی آمریکا ۱۰ آوریل «روز درختکاری» است. درختکاری در ایران دارای پشتوانه‌یی از علایق ملی و سنت تاریخی است، تاریخ نشان میدهد که ایرانیان باستان که جشنهای بیشماری داشتند در این جشنها به درختکاری نیز می‌پرداختند. آنها زراعت، کشاورزی و درختکاری را محترم و گرامی می‌داشتند. احترام به جنگل با شعاردادن اثبات نمی‌شود بلکه باید همانند پیشینیان خود درخت و جنگل را گرامی بداریم. در شرایط کنونی در کشور ما «روز درختکاری» مردم با حضور در بوستانها، جنگلها و یا حتی حیاط خانه‌های خود اقدام به کاشت نهالهای جوان می‌کنند. ایرانیها هر سال با کاشت درخت به استقبال سال نو رفته و در حقیقت با این کار نمادین در آستانه‌ی بهار زندگی را به زمین باز می‌گردانند. آنها در این روز شعار نمی‌دهند بلکه علاقه‌ی خود به کاشت درخت را آشکار می‌سازند. اداره‌ی کل منابع طبیعی، شهرداریها، سازمانهای مردم نهاد و حتی بسیاری از خود شهروندان و تولیدکنندگان گل و گیاه نهالهایی را به صورت رایگان در اختیار مردم قرار می‌دهند و مردم هم مشتاقانه به کاشت نهال مبادرت می‌ورزند. اما از یک جنبه‌ی دیگر «روز درختکاری» با شعر «درختکاری» عباس یمینی شریف برای بسیاری از مردم ایران حس نوستالوژیک دارد. عباس یمینی شریف که اول خرداد سال ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۲۸ به مدیریت مجلات دانش‌آموز و سازمان جوانان شیر و خورشید سرخ منصوب گردید. دی ماه ۱۳۳۵ بود که به پیشنهاد جعفر بدیعی نخستین شماره‌ی مجله‌ی «کیهان بچه‌ها» انتشار یافت. جعفر بدیعی سردبیر و عباس یمینی شریف مشاور این نشریه بودند. جعفر بدیعی بعدها به عنوان صاحب امتیاز و عباس یمینی شریف به عنوان مدیر این مجله معرفی شدند. عباس یمینی شریف تیرماه ۱۳۳۴ با کمک همسرش توراندخت مقومی تهرانی مجوز تأسیس دبستان پسرانه‌ی «روش نو» را از وزارت فرهنگ اخذ کرد. کتاب کلاس اول ابتدایی تألیف او به کتاب «دارا و آذر» معروف است و سالها نخستین کتاب آموزشی کودکان ایران بود. همچنین او به نگارش کتاب سوادآموزی برای بزرگسالان و استفاده در کلاسهای «پیکار با بیسوادی» نیز پرداخت. عباس یمینی شریف از بنیانگذاران شورای کتاب کودک نیز بود. بیش از سی اثر شعر و داستان او در دوران حیاتش منتشر شد و برنده‌ی جوایز متعدد در ادبیات کودکان گردید. شعر «درختکاری» او حس و حالی عجیب به کودکان آن دوره و زمانه و بزرگسالان امروز میدهد. به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌کشانم کمی تخم چمن بر روی خاکش برای یادگاری می‌فشانم
درختم کم‌کم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آنجا سبز و خرم شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان که گرما رو نماید درختم چتر خود را می‌گشاید خنک می‌سازد آن جا را زسایه دل هر رهگذر را می‌رباید
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
