جای خالی نشریه در سبد مصرفی خانواده

   هاتف‌نیوز – بدون شک نشریات و مطبوعات در پیشرفت، توسعه، تنویر افکار عمومی و آگاه‌سازی قشرهای مختلف اجتماعی تاثیری فراوان دارند. این روزها که به «روز خبرنگار» نزدیک می‌شویم غربت و تنهایی روزنامه‌نگاران گیلانی را بیشتر لمس می‌کنیم، چه اینکه مسوولان استان، دست‌اندرکاران رسانه‌های گروهی و حتی خود مردم درباره‌ی این غربت و تنهایی بیشتر سخن می‌گویند.
استاندار گیلان دستور پس گرفتن شکایات از نشریات استان را صادر می‌کند، صدا و سیما با دست‌اندرکاران رسانه‌های گروهی به گفت‌وگو می‌نشیند و مردم که سوی دیگر این جریان هستند از برنامه‌های مختلفی که برای بزرگداشت «روز خبرنگار» تدارک دیده می‌شود، آگاه می‌گردند اما همه‌ی اینها سبب نمی‌شود که فضای سنگین و وهم‌آلود غربت و تنهایی روزنامه‌نگاران شکسته شود و اقبال مردم به مطبوعات محلی افزایش یابد.
روزنامه‌نگار در گرفتاریهای خود دست‌و پنجه نرم می‌کند و استقبال مردم را از دستنوشته‌های خود کافی نمی‌بیند. شهروندان رشتی هر چند به شهروندانی فرهنگی شهره هستند اما چندان گرایشی به خرید و خواندن مطبوعات استان ندارند و اگر روزنامه‌خوان باشند بیشتر علاقه‌مند هستند از نشریات کشوری استفاده کنند.
ارزانتر بودن نشریات سراسری، کیفیت بهتر چاپ و رنگ و لعاب بیشتر آنها، تعداد بیشتر صفحات، متنوع بودن مطالب، آزادی عمل بیشتر در بیان مطالب، طرح دیدگاههای مختلف و… در برابر گرانتر بودن نشریات محلی، کیفیت نامطلوب چاپ، تعداد کمتر صفحه‌ها، تنوع کم مطالب، بسته و کلیشه‌یی بودن مطالبی که در مطبوعات محلی ارائه می‌شود و… سبب گردیده تا مردم گرایشی به مراتب بیشتر به سمت نشریات کشوری داشته باشند تا مطبوعات محلی . به آنها خرده هم نمی‌توان گرفت.
هنوز در استان گیلان یک نشریه‌ی فراگیر با مطالب متنوع و جذاب که سلیقه‌های مختلف اجتماعی را در بر گیرد و مردم آن را برای خواندن بپسندند، به وجود نیامده است. نشریات استان بیشتر غیرحرفه‌یی و «کپی – پست» مطالب خبرگزاریها،‌ سایتها و پایگاههای اطلاع‌رسانی هستند. آنها کم‌کم دارند به تریبون رسمی ادارات دولتی تبدیل می‌شوند و از مردم روز به رو بیشتر فاصله می‌گیرند. شاید تقصیری هم ندارند و در این وانفسای گرانی و تورم همه چیز مواد اولیه، بایستی از پس مخارج سنگین چاپ، نشر و توزیع برآیند اما گناه مردم چیست که بایستی این نشریات بی‌کیفیت را تحمل کنند.
این ماجرا دقیقاً دو روی سکه‌ی تولید مطبوعات محلی است. از یک سو آنها با این مسائل دست و پنجه نرم می‌کنند و از دیگر سو مردم فارغ از دغدغه‌های آنها انتظاراتی دارند که باید برآورده شود و ما حاصل این دو رویکرد این می‌شود که «جای نشریه در سبد مصرفی خانواده خالی می‌گردد» که امیدواریم در آینده چنین نشود!