«تناقض»های یک «بزرگداشت»!

اشاره: چهارشنبه ۱۷ امرداد با عنوان روز خبرنگار در ایران نامگذاری شده است. بسیار به‌جا و شایسته دیدیم که به همین مناسبت و برای بزرگداشت یاد و خاطره‌ی پیشکسوت مطبوعات استان گیلان، مدیر مسئول فقید هفته‌نامه‌ی هاتف، زنده‌یاد سید حسین ضیابری، آخرین یادداشت او به مناسبت روز خبرنگار ، که در شماره‌ی ۱۴۵۰ هاتف ، در سال گذشته(۱۴۰۲) منتشر شد، را در اینجا بازنشر نماییم.

  هاتف- هفدهم امرداد ۱۴۰۲ نیز فرا رسید تا اینبار نیز در نبود نهادهای صنفی مستقل و پویا، نهادها و سازمانهای دولتی، به بزرگداشت «روز خبرنگار» بپردازند، تناقضی که در کنار بی‌شمار تناقض دیگر تنها در کشوری همچون ایران قابل مشاهده است.

رسانه‌های جمعی، بنا به ماهیت وجودی خود در موقعیت حوزه‌ی عمومی قرار دارند؛ حوزه‌یی که محل تبادل افکار و آرای عمومی در زمینه‌ی نقد و بررسی عملکرد حاکمیت است.

در این حوزه، روزنامه‌نگاران، نقد و بررسی عملکرد حاکمان را در زمینه‌های مختلف حکمرانی، به دستور جلسه‌ی خود با صاحبان افکار عمومی تبدیل می‌کنند، تا ماحصل نقد و بررسیها و آرای مردم به گوش حاکمیت رسانیده شود، و رای و خردجمعی مبنای عمل حاکمان قرار بگیرد.

اما در جامعه‌یی که هیچ چیز سرجای خود قرار ندارد، نهادها و سازمانهای دولتی هر سال پیشقدم و میداندار برنامه‌های بزرگداشت «روز خبرنگار» در ایران می‌شوند، و نهادهای صنفی و خانه‌های مطبوعات نیز در حالت بسیار مترقی و فعالانه‌ی خود، به عضو هماهنگ‌کننده و تدارکچی برنامه‌های بزرگداشت تبدیل می‌گردند.

   و این داستان هربار و هربار تکرار می‌شود تا رسانه‌های جمعی در ایران پس از گذشت بیش از ۱۸۵ سال از انتشار نخستین روزنامه در ایران، نه تنها تبدیل به دستکم بخشی از «جریان اصلی اطلاع‌رسانی» در این کشور نشوند، که اساساً چیزی به نام «جریان اصلی اطلاع‌رسانی» داخلی در جامعه‌ی ایرانی وجود نداشته باشد و همچنان ایرانیان دریافت اخبار روزانه‌ی خود را مدیون تحول تکنولوژی و رسانه‌های آن‌سوی آب باشند.

اما آنچه گفته شد، مانع از این نمی‌شود که نخواهیم ۱۷ امرداد ماه را به آن‌دسته از روزنامه‌نگاران پرتلاش، بی‌ادعا و با اخلاق که متعهدانه به حرفه‌ی خود ادامه می‌دهند و با وجود همه‌ی تنگناها و ناامنی‌های شغلی، به خبررسانی مشغول باشند و هزینه‌های نامنصفانه‌ی تعهد به حرفه و جامعه‌ی خود را به تنهایی می‌پردازند، تبریک نگوییم.

به‌ویژه که باید یادآور شد، جریان خبررسانی، گزارش و تحلیل مسائل و رویدادهای ایران، ناگزیر متکی به رسانه‌های داخلی و روزنامه‌نگاران زحمتکش داخلی است، حتی اگر بازتاب آن در ابعادی گسترده‌تر در رسانه‌های آن‌سوی آب صورت بگیرد.