پیرامون ایران چهار کریدور مهم در حال تکمیل است
هاتف‌خبر – پیرامون کشور ایران، چهار کریدور مهم و ویژه به وسیله‌ی همسایگان ما در دست اجرا و تکمیل است. به گزارش “هاتف‌خبر” عبدالله باباخانی در این باره توضیح‌داوه که در طی پنچسال گذشته در مسیر ترانزیت منطقه‌ی خاورمیانه تغییراتی بزرگ‌و اساسی رخ داده است. از جمله اینکه چهار کریدور جدید تعریف و ده‌ها میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شده است و حداکثر این طرحها تا دو سال آینده به بهره‌برداری می‌رسند.
🔹کریدور چین به اروپا از طریق وریای کاسپین در شمال ایران(عکس شماره‌ی ۱)
🔹کریدور هند به اروپا در جنوب ایران(عکس شماره‌ی ۲) 🔹کریدور آسیا به اروپا از طرق فاو عراق به ترکیه در غرب ایران (عکس شماره‌ی ۳) 🔹کریدور بندر گوار پاکستان به چین در شرق ایران(عکس شماره ۴) 🔷باید دقت کنیم که بانی این کریدورها، لیدرهای اصلی شانگهای و بریکس هستند.
عبدالله باباخانی در این باره نوشته است: به نظر می‌رسد تا مساله‌ی تحریمها و لیست سیاه FATF حل نشود، ایران را به این کریدورها دعوت نمی‌کنند. دعوت به گروه‌های منطقه‌یی را هم برای تضمین امنیت همین کریدورها می‌توان تلقی کرد.
سیدحسین ضیابری سیدین– نمی‌دانم تا چه حد این نوشته صحت دارد‌و یا درست است؟ به شخصه امیدوارم که چنین چیزی به دور از واقعیت باشد چون با اجرای آن ایران در آینده تنهاتر از همیشه خواهد بود و با توجه به این نقشه‌ها تمام کشورهای شرق و غرب تلاششان بر این است که از هر راهی به جز ایران با هم در ارتباط باشند و اگر چنین چیزی درست باشد، دلیلش کاملاً روشن است جون ایران را مسیری امن و مطمئن برای عبور و مرور کالا و اتباع خود نمی‌بینند.
اینکه چرا کشورهای جهان از شرقی‌ها گرفته تا غربی‌ها چنین تلاش می‌کنند تا ایران را از معادلات سیاسی – اقتصادی کنار بزنند محل این بحث نیست بلکه من می‌خواهم به موردی اشاره کنم که مشخصاً به استان سرسبزمان گیلان عزیز برمی‌گردد، همان گیلانی که در هر تعطیلات سیل مسافر به سمت آن سرازیر می‌شود، اندک زمانی است که از سر و صدای کشیدن خط آهن رشت به آستارا که از آن به تکمیل کننده‌ی پازل کرویدر شمال – جنوب(نوستراک) نام برده می‌شود، می‌گذرد.
هر فرد وطن‌دوست بدون تردید از ایجاد مناسبات جهانی ایران با کشورهای منطقه و جهان استقبال می‌کند و خوشحال نیز می‌شود اما آیا ایجاد خط آهن رشت به آستارا که قرار است کالا و مسافر را در این مسیر جابه‌جا کند با شرایط موجود شدنی و دارای سود است.
می‌بینیم که به تازگی جمهوری آذربایجان مناقشه‌یی جدید در منطقه ایجاد کرده و دالان زنگزور را کانون توجه خود قرار داده است. حتی یک درصد فکر کنید اگر این دالان ایجاد شود و راه جمهوری آذربایجان به ترکیه باز گردد آیا راه‌آهن رشت به آستارا ارزش خود را از دست نمی‌دهد؟
آیا باز هم جمهوری آذربایجان را کشوری کوچک می‌دانید که در مناسبات جهانی جایگاهی ندارد؟
آیا اگر مسائل دیپلماتیک خود را با این کشور اصلاح نکنیم می‌توانیم روابط تجاری، اقتصادی و ترانزیتی با آن داشته باشیم.
آیا برای جمهوری آذربایجان بهتر نیست مسیر تجارت و ترانزیت خود را به سمتی ببرد که برایش هزینه‌های احتمالی ناامنی کمتری داشته باشد؟
در هر صورت آیا دولتمردانی که بر طبل ساخت راه‌آهن رشت به آستارا می‌کوبند، احساس نمی‌کنند باید قدری حسابشده‌تر عمل کنند و زحمت این کار را از روی دوش محیط زیست گیلان بردارند و بگذارند دستکم جنگلها و مراتع این است کمتر در فشار و تنگنا قرار بگیرند.
هر چند می‌گویند در اجرای این پروژه آسیب چندانی به محیط زیست گیلان وارد نمی‌شود اما لازم است دستکم به رفتارهای جمهوری آذربایجان بیشتر توجه کنند تا شاید متقاعد شوند دست از اجرای این پروژه بشویند و طبیعت گیلان را برای آینده‌ی ایران دست‌نخورده‌تر نگه دارند.
هنوز دیر نشده اجازه ندهید درختان با ارزش گیلان برای اجرای یک پروژه‌یی که آینده‌اش به اما و اگرهای بسیاری گره خورده، از دست بروند.
ما در ایران تنها همین منطقه‌ی سرسبز را داریم، با دست خودمان آنرا به تباهی نکشیم.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
