هاتف‌خبر -روز دوشنبه نوزدهم دیماه ۱۴۰۱ وزیر خارجه‌ی آلمان، سفیر ایران را به دلایل حقوق بشری به وزارت خارجه‌ی این کشور احضار کرد.
هاتف‌خبر -روز دوشنبه نوزدهم دیماه ۱۴۰۱ وزیر خارجه‌ی آلمان، سفیر ایران را به دلایل حقوق بشری به وزارت خارجه‌ی این کشور احضار کرد. همچنین وزیر خارجه‌ی انگلیس نیز در بیانیه‌یی اعلام کرد: «نماینده ایران را احضار کردم تا قویا اعدام‌های شنیعی که اخیرا شاهد آن بودیم را محکوم کنم». پس از آن وزارت خارجه‌ی فرانسه نیز اعلام کرد که برای محکوم کردن اعدامها، وزیر خارجه‌ی ایران را احضار می‌کند. به گزارش «فرارو» به دنبال این مسائل استفانو سانینو دبیرکل سرویس اقدام خارجی اتحادیه‌ی اروپا نیز در بیانیه‌یی از احضار حسین دهقانی سفیر ایران در بروکسل خبر داد. او علت فراخواندن دهقانی را سرکوب اعتراضات و اعدامها اعلام کرده است. برخی از ناظران امور سیاسی معتقدند این رخداد تداعی‌گر ماجرای ترور میکونوس در دهه‌ی ۷۰ است. در آن دوره هم پس از ماجرای رستوران میکونوس، آلمان و ایران سفرای خود در دو کشور را فرا خواندند و آلمان چهار دیپلمات ایرانی را اخراج کرد. پس از آن همه‌ی کشور‌های عضو اتحادیه‌ی اروپا نیز سفرای خود را از ایران فراخواندند. ایران نیز سفیران خود را از کشور‌های عضو اتحادیه فرا خواند و روابط دو طرف دچار بحران شد. این بحران پس از پیروزی محمد خاتمی در انتخابات سال ۷۶ و رویکرد‌های دولتش، پایان یافت و رابطه‌ی ایران با اروپا بهبود پیدا کرد. حال پرسش این است که آیا ممکن است رخداد‌های داخلی، ایران را به سمت و سویی ببرد که میکونوس با خود برد؟ اما آیا این اتفاق رخ خواهد داد؟ ایران در چنین شرایطی چه باید بکند؟ و اینکه قطار دیپلماسی ایران چگونه می‌تواند باز به ریل برگردد؟
عبدالرضا فرجی راد مدیر اسبق شورای راهبردی روابط خارجی ایران در گفت‌وگو با« فرارو» در این باره عنوان کرد: «با توجه به تحولات داخلی ایران و فشاری که از سوی افکار عمومی به دولتها و پارلمانهای اروپایی وارد می‌شود، نه تنها بر شدت فشار‌های غربیها بر ایران می‌افزاید، بلکه بدون شک بر مذاکرات هسته‌یی نیز تاثیرگذار خواهد بود؛ بنا بر این با توجه به ادامه‌ی این روند و اینکه سیر صعودی دارد، باید این احتمال را مدنظر قرار داد که در پی مسائلی که در داخل به عنوان موضوعات حقوق بشری مورد توجه جامعه‌ی بینالمللی است، ممکن است کشور‌ها به سمت خارج کردن سفرای خود از ایران و اخراج سفرای ایران از کشور‌های خودشان، پیش بروند؛ بنا بر این نمی‌توان این موضوع را رد کرد که احتمال تکرار ماجرای اواسط دهه‌ی ۷۰ وجود ندارد.» وی ادامه داد: «به نظر من تا زمانی که ژئوپولتیک ایران بسته است، این مشکلات و احتمالات وجود دارد. حالا ممکن است برخی از مسوولان عنوان کنند که روابط ایران با همسایگان و منطقه و حتی نقاط مختلف جهان بسیار مثبت و مفید است، اما این واقعیت ندارد. زیرا همین آلان به روابط ایران با همسایگان توجه کنید. به عنوان نمونه ما نه تنها رابطه‌مان با جمهوری آذربایجان و ترکیه و عربستان و … بهتر نشده بلکه بدتر هم شده است. از طرف دیگر رفتار نخست وزیر عراق را هم که اخیراً مشاهده کردید و دیدید که از اصطلاح «خلیج عربی» به جای «خلیج فارس» استفاده کرد که این معنی‌دار است و باید به آن توجه کنیم. رابطه‌مان با کشور‌های جنوب خلیج فارس هم بهتر نشده است. از طرف دیگر در شرق هم به عنوان نمونه با طالبان یک رابطه‌ی کاملاً معمولی داریم.» او تاکید کرد: «شرایطمان در غرب اروپا هم به دلیل همین مسائل هسته‌یی و حقوق بشری به شدت متشنج و نامطلوب است. به عبارت ساده‌تر عملاً «ژئوپولتیک ایران بسته شده است». باید توجه داشت که این بسته شدن ژئوپولتیک ایران مشخصاً بر همه‌ی حوزه‌ها و مسائل در حال اثرگذاری است. ما در حال حاضر هیچ رابطه‌‌یی با کشور‌های خارجی نداریم و این در حالی است که دیپلماسی معنا و مفهوم وظیفه‌اش همین است. ما باید بتوانیم این قفل را باز کنیم و باید از این ژئوپولتیک بسته خارج شویم. اما این تا زمانی که سیاست خارجی باز و فراخ نداشته باشیم، امکانپذیر نیست و نخواهد بود.»
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
