پیشنهاد ما برای مطالعه؛ شب زمین

هاتف‌خبر – ستون تازه‌های کتاب در ایران – نسرین پورهمرنگ – شب زمین؛ نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار/
به کوشش فرانک پلانی/ ترجمه‌ی عظیم جابری/ نشر چشمه/ ۳۳۱ صفحه
کتاب شب زمین؛ بازتاب اندیشه‌های دو تن از سرآمدان ادبیات جهان است که طی نامه‌نگاری‌هایشان طی سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۰، برای علاقمندان به اثار و اندیشه‌های این دو نویسنده قابل درک و دریافت است. نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رنه شار که از سال ۱۹۴۶ آغاز شده بود، تا ۱۹۵۹ یعنی چند ماه پیش از مرگ کامو در سال ۱۹۶۰ ادامه یافت.
این نامه‌نگاری‌ها از موضوعات ادبی آغاز شد و بعدها به رفاقتی عمیق بین این دو نویسنده تبدیل شد. از آرمان‌های مشترک شان سخن گفتند و به رنج‌های عمیق شان پرداختند.
آلبر کامو برای بسیاری از علاقمندان به ادبیات نامی شناخته شده است. «بیگانه»، «طاعون» و «سقوط» از شناخته‌شده‌ترین آثار این نویسنده‌ی تاثیرگذار قرن بیستم است. در سال ۱۹۱۳ در یکی از روستاهای الجزایر به دنیا آمد. دوران کودکی را در فقر و تنگدستی سپری کرد. به فرانسه مهاجرت کرد و از آن اندازه همت و توانمندی برخوردار بود که در سال ۱۹۵۷ برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شود و سه سال بعد، در حالی که فقط ۴۶ سال داشت، از دنیا می‌رود.

رنه شار در ایران از شهرت آلبرکامو برخوردار نیست، گرچه نزد اهل ادب شناخته شده است. به سال ۱۹۰۷ در فرانسه به دنیا آمد. ۸۰ سال زندگی کرد و به یکی از چهره‌های سرشناس ادبیات در کشورش تبدیل شد.
نامه‌نگاری‌های این دو نویسنده و شاعر، تنها متونی برای دوره‌ی خودشان نیست، بلکه برای ما انسان‌های قرن بیست و یکم نیز حرفهای بسیاری برای گفتن دارد.
در بخشی از مقدمه‌ی کتاب آمده: «این نامه‌نگاری‌ها گواه دیدار و دوستی‌ای‌اسـت که اندیشه‌مان را در باب این شرایطی که واقعاً در زندگی مهم‌ است غنا می‌بخشد، و گاهی آن را به شکل یک فرصت زودگذر درمی‌آورد.»
نامه‌ی اول را شار برای کامو می‌نویسد و از احساس همدلی‌اش با او سخن می‌گوید. نامه‌ی آخر را نیز شار برای کامو می‌نویسد و به او توصیه می‌کند که با چاقویی تیز فعالیت‌های خسته‌کننده‌اش را ببُرد و دور بیندازد؛ چون چیزی مهم‌تر از سلامتی نیست؛ توصیه‌یی که هیچ‌گاه محقق نشد.