سخنی کوتاه با «شب‌چله»

هاتف‌خبر – محمد عین‌اله‌زاده – شب چله عزیز، ای کهن‌ترین یادگار نیاکان ما، ای بهانه شادی پدران و مادران ما، ای آغاز سردترین روزهای سال، ای طولانی‌ترین شب سرد سال که وجودت نویدبخش آن است که حتی طولانی‌ترین شب سال را هم روشنایی فردای دیگر است.
دوران کودکی، نوجوانی وجوانی همه ساله با اشتیاق منتظر آمدنت بودیم.
می‌امدی و مردمان دیارمان آمدنت را که با جامه سفید طبیعت همراه بود را جشن می‌گرفتند.
می‌آمدی و تماشای رقص برف چه زیبا و برف‌بازی چقدر لذتبخش بود.
می‌آمدی و ما با چه شوق وهیجانی آدم برفی درست می‌کردیم و شال و کلاه خود رابه آدم برفی هدیه می‌دادیم.
دورهمنشینی و خوردن آجیل،هندوانه و…همه آن رخدادهای ساده شوربختانه امروز برای کثیری از هموطنمان نوستالژی شده است.
البته که امسال هم همانند سنوات قرنها پیش می‌آیی ولی بدان که سفره‌های بسیاری از هموطنانمان خالی است.
می‌آیی و چه بسیارند نان‌آوران خانه که شرمگین وخجل‌زده با دستانی خالی نای رفتن به خانه را ندارند.

می‌آیی اما در بسیاری از خانه‌ها نشانی از هندوانه، انار و آجیل نیست.
شب‌چله عزیز این چه وقت آمدن است وقتی کسانی از مردمان دیارمان حتی نان شب را هم نسیه تهیه می‌کنند، گرچه امکان دارد که مسئولان این خبر را تکذیب کنند اما یقیناً قشر زحمتکش و بزرگوار نانوایان آن را با نشانه‌های فراوان تایید می‌کنند.
شب‌چله چطور نمی‌بینی که بسیاری از مردمان دیارمان آمادگی پذیرایی و خیرمقدم‌گویی به تو را ندارند.
چگونه نمی‌دانی که دیر زمانی است که شب‌چله، شب‌چهارشنبه‌سوری، عید نوروز و… مهمانان ناخوانده بسیاری از هموطنمان می‌باشند.
شب‌چله، چگونه نمی‌دانی که فقر، فلاکت، بی‌پولی، بیکاری و دردهای بی درمان فراگیر شده و آخرین رمق اقشار آسیب‌پذیر جامعه را دارد می‌گیرد و این پرسش همگانی بی‌جواب مانده که تا چه زمانی غم و اندوه جایش را به شادی و طرب خواهد داد؟ و کی نغمه‌های شورانگیز به گوش خواهد رسید؟ و چه زمانی روشنی افق دیارمان نمایان خواهد شد؟ و چه وقتی شب‌چله و نوروز و…جشن همگان خواهد شد؟
شب‌چله عزیز اگر چاره‌ای جز آمدن نداری لطفاً بی‌سر و صدا و خاموش بیا…

محمد عین‌اله‌زاده