هاتف‌خبر – سیدحسین ضیابری سیدین – بالاخره پس از کش و قوس بسیار روز شنبه‌ی گذشته دولت «آغاز سال نوی تحصیلی» را در کشور اعلام کرد.
هاتف‌خبر – سیدحسین ضیابری سیدین – بالاخره پس از کش و قوس بسیار روز شنبه‌ی گذشته دولت «آغاز سال نوی تحصیلی» را در کشور اعلام کرد. گذشته از انتقاداتی که به روحانی برای حاضر نشدنش در جمع دانشآموزان یک مدرسه، نواختن چکش بر زنگ و همراه شدن با دانشآموزان در آغاز سال تحصیلی وارد آمد، بی‌تردید باید در این زمینه موارد بسیاری را در نظر بگیریم که نشان می‌دهد این تصمیم چقدر «بزرگ» و «حساس» بوده است. از یکسو عقب‌ماندگی تحصیلی سال گذشته و سردرگمی سیستم آموزشی در چگونگی برگزاری امتحانات پایان ترم و از دیگر سو نگرانی والدین دانشآموزان از خطر جدی ابتلا به «کروناویروس» که بگذریم باید مواردی همچون «آماده نبودن زیرساختهای لازم برای تحصیل آنلاین دانشآموزان»، «دغدغه‌ی رفت و آمد آنها از مدرسه به خانه و از خانه به مدرسه»، همچنین «ضدعفونی و گندزدایی مرتب و همه‌روزه‌ی محل تحصیل» و «رعایت پروتکلهای بهداشتی به وسیله‌ی دانشآموزان و اولیای مدرسه» را هم به این فهرست اضافه کرد. باید بپذیریم در کشوری همچون ایران که در بسیاری از شهرها به ویژه نقاط دور از مراکز استانها هنوز بستر لازم برای آموزشهای آنلاین فراهم نیست، حضور در کلاس درس «مهم» است و همچنین از دیگر سو، مدارس امکانات کافی برای حضور دانشآموزان پرتعداد خود را هم ندارند چه رسد به اینکه بتوانند از پس مخارج و هزینه‌های ضدعفونی و فراهم کردن تکنولوژی و امکانات گندزدایی هم برآیند، بنا بر این چاره چیست؟ حالا که مدارس باز شده، رفت و آمد دانشآموزان بین مدرسه و خانه هم مشکلات خاص خود را دارد، حضور پرتعداد دانشآموزان بر تراکم انسانی در وسایل حمل و نقل همگانی می‌افزاید و مخاطرات بیماری را جدیتر می‌سازد. هرچند تلاش شده تا در کوتاهترین زمان ممکن نرم‌افزارهای لازم برای آموزش آنلاین و ساز و کارهای آموزشی تلویزیونی فراهم آید اما به دلیل اینکه هنوز مشخص نیست دولت چه راهکاری برای تداوم تحصیل دانشآموزان دارد و تا چه زمانی قرار است مدارس به صورت نیمه‌حضوری و نیمه غیرحضوری کار کنند، تصمیمی جدی درباره‌ی چگونگی ادامه‌ی تحصیل آنلاین دانشآموزان گرفته نشده است.
بدیهی است که سازماندهی دایر کردن کلاسهای غیرحضوری به نحوی که بتواند همه‌ی دانشآموزان سراسر کشور از نقطه‌ی مرکزی هر شهر گرفته تا دور افتاده‌ترین روستاها را زیرپوشش قرار دهد، کاری بس دشوار و سخت است. دولت با تصمیم بازگشایی مدارس در پانزدهم شهریور ماه امسال هر چند تصمیمی سخت و دشوار گرفته اما بر مشکلات متعدد خانواده‌های شهری و روستایی نیز افزوده است. حالا خانواده‌های دانشآموزان باید علاوه بر هزینه‌های تحصیلی، رفت‌و آمد، خوراک، پوشاک و… هزینه‌های مضاعف بهداشتی و … دانشآموزان را هم متحمل شوند. دولت با تصمیم خود نشان داده که اولویت اصلی آنها برای سال نوی تحصیلی، موضوع «آموزش» بوده و سلامت و بهداشت فرزندان این مرز و بوم در اولویت بعدی قرار داده شده است، تصمیمی که بسیار جسورانه و مخالف نظر بیشتر خانواده‌های ایرانی است. اما بالاخره دو راه که بیشتر وجود ندارد یا «بازگشایی مدارس» و حضور دانشآموزان سر کلاس درس و یا «در خانه ماندن» و حفظ سلامت و تندرستی. هر یک از این دو مورد مشکلات خاص خودش را در کشور ما دارد و بعید است در کشوری همچون ایران که در همه‌ی زمینه‌ها با کمبود امکانات روبه‌رو است، بتوان به هر دو خواسته در یک زمان دسترسی یافت. حالا با بازگشایی مدارس توپ در زمین خانواده‌ها است و از آنجایی که خانواده‌ها به «حفظ سلامت و تندرستی» فرزندان خود بیش از هر چیز دیگر توجه دارند، آموزش رعایت اصول و نکات بهداشتی، رعایت کردن پروتکلهای موجود، زدن ماسک، ضدعفونی کردن مرتب دستها با مواد ضدعفونی‌کننده، رعایت فاصله‌های اجتماعی و پرهیز از رفتارهای پرخطر در فضای آموزشگاه‌ها به نظر تنها مواردی هستند که خانواده‌ها می‌توانند به فرزندان خود بیاموزند تا از بروز یک فاجعه‌ی بزرگ در کشور جلوگیری شود و گرنه با آموزش حضوری که کلید آن به وسیله‌ی «دولت تدبیر و امید» زده شده نمی‌توان با امکانات و تجهیزات موجود، به همه‌ی فرزندان این مرز و بوم قطعاً «امید» داد که حضورشان در مدارس «بی‌خطر» است!
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
