هاتف‌خبر- اگرچه آزادی نیاز حیاتی انسانها در همه ی جوامع بشری محسوب می‌شود، اما برای برخی گروهها و مشاغل خاص حکم آب حیات را دارد که بدون وجود آن نمی‌توانند نشو و نما کنند و پا بگیرند.
هاتف‌خبر- اگرچه آزادی نیاز حیاتی انسانها در همه ی جوامع بشری محسوب می‌شود، اما برای برخی گروهها و مشاغل خاص حکم آب حیات را دارد که بدون وجود آن نمی‌توانند نشو و نما کنند و پا بگیرند. روزنامه‌نگاری ازجمله‌ی این مشاغل خاص است که آزادی در همه ی ابعاد وجودی اش، از محتوا و مفهوم گرفته تا به صورت تایید و تصویب شده در قوانین و مقررات و عرف جامعه، حکم آب حیات را برایش دارد و روزنامه‌نگاری بدون وجود آزادی و تضمین‌های لازم قانونی امکان ادامه‌ی بقا را ندارد. بیهوده نیست که مطبوعات و سایر رسانه‌های ایران از ابتدای پیدایش تا به امروز که نزدیک به ۱۸۰ سال از عمر آنها می‌گذرد همواره به مثابه بیمار زمینگیری بوده‌اند که برای نفس کشیدن و تداوم بقا همواره چشم‌نگران و با حداقل امکانات به معیشتی روزگذران دلخوش بوده‌اند. البته آزادی یگانه دغدغه‌ی روزنامه‌نگاران نبوده است. تداوم حیات تولیدات فرهنگی و معنوی به مخاطبان و جامعه‌ی پیگیر و نیازمند خبر، وابسته است. وضعیت کالاها و تولیدات فرهنگی در سایر حوزه‌های فرهنگی و هنری بیانگر این واقعیت نامبارک است که جامعه‌ی ایرانی فاقد روح پیگیر و نیاز مداوم به تولید خبر است.
این که فقط در برهه‌هایی از زمان که مخاطب احساس ناآرامی و ناامنی کند و به جست و جوی خبر برآید نمی تواند تداوم کار رسانه را تضمین کند. وجود چنین شرایطی سبب می‌شود تا رسانه‌ها برای بقا در زمانهایی که ناآرامی در اجتماع حاکم است و یا گشایش‌هایی در فضای سیاسی ایجاد می‌شود، برای جلب رضایت مخاطب به صورت هیجانی با مسایل برخورد کند و در نتیجه امکان و فضای تداوم کار را برای خود مسدود سازد. فقر فرهنگی، ناامنی شغلی، آزاردهنده بودن قوانین و ناکام ماندن قوانین مربوط به گردش آزاد اطلاعات و … تداوم این وضعیت در طول تاریخ سبب شده است که هیچگاه فعالیت‌های خبری و روزنامه‌نگاری در ایران به سمت حرفه‌یی شدن پیش نرود.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
