هاتف‌خبر- ۱۲ آگوست- ۲۱ امرداد- همزمان بود با روز جهانی جوان. نامگذاری روزی برای «جوان» از چند جنبه دارای اهمیت است. نخست و پیش از همه یادآوری و تاکید بر اهمیت نیرو، انرژی و انگیزه‌های جوانی برای کار، تلاش، خلق و ساختن ساختارها و بناها و راههای جدید برای توسعه، پیشرفت و سازندگی. طبعا چنین نیروها و انگیزه هایی دستکم به دلیل شرایط زیستی و بیولوژیکی در افراد پابه سن گذاشته کمتر دیده می‌شود.
هاتف‌خبر- ۱۲ آگوست- ۲۱ امرداد- همزمان بود با روز جهانی جوان. نامگذاری روزی برای «جوان» از چند جنبه دارای اهمیت است. نخست و پیش از همه یادآوری و تاکید بر اهمیت نیرو، انرژی و انگیزه‌های جوانی برای کار، تلاش، خلق و ساختن ساختارها و بناها و راههای جدید برای توسعه، پیشرفت و سازندگی. طبعا چنین نیروها و انگیزه هایی دستکم به دلیل شرایط زیستی و بیولوژیکی در افراد پابه سن گذاشته کمتر دیده می‌شود. هرجامعه‌یی برای تداوم بقا و محو نشدن از صفحه‌ی هستی نیازمند نیرو و انرژی جوانان خود است. جامعه‌یی که از وجود نیروی جوان تًهی باشد بدون تردید رو به قهقرا خواهد رفت. اهمیت دیگر نامگذاری روزی به نام جوانان، یادآوری این مسئله‌ی بااهمیت است که جامعه‌ی بانشاط و رو به توسعه، جامعه‌یی است که جوانان در آن امکان تصمیم‌گیری برای مسایل مهم زندگی خود و جامعه‌شان را دارند. وجود فاصله‌ی«دونسلی» و حتی «سه نسلی» یعنی فاصله‌ی بیش از ۴۰، ۵۰ و حتی ۶۰ سال بین تصمیم‌گیرندگان و نیروی فعال و آینده‌ساز جامعه که به طور طبیعی در فاصله‌ی بین ۱۹ تا ۳۰ و یا ۳۵ سال قرار دارند، مشکلات فراوانی در اولویت‌بندی و درک نیازها و احساسات و خواسته های نسل جوان ایجاد می‌کند.
تازمانی که روزها و مناسبت‌هایی این‌چنینی به برپایی جشنواره‌ها و برنامه‌های شعارزده و کلیشه‌یی معمول خلاصه شود، از این‌گونه مناسبت‌ها و نامگذا‌ری‌ها هیچ چیز عاید جامعه‌ی هدف نمی‌شود. جامعه‌ی جوان و نسل‌های پی‌در‌پی جوانان ما سالهاست که از وجود مدیرانی رنج می‌برند که رویه‌های انسدادی‌شان تنها و تنها حافظ منافع شخصی و خانوادگی و گروهی‌شان است و جوانانی که از پشتوانه‌های قدرت اجتماعی و سیاسی در جامعه بی‌بهره هستند، برای بهره‌مندی طبیعی از حقوق زندگی انسانی و شهروندی‌شان با دشواری و ناکامی مواجه هستند. آموزه‌های دینی ما سرشار از توصیه به افراد مُسن برای تامل و تدبر در روزهای طی شده ی حیاتشان و اعمالی که انجام داده‌اند می‌باشد. آیا بهتر نیست که مدیران و تصمیم گیرندگانی که سالهاست وارد دوران کهنسالی شده‌اند، هم برای عمل به دستورات دین و هم برای دادن اجازه‌ی تنفس به جامعه و جوانان، «جا» را برای نسل جوان پُرانگیزه و پُرانرژی لاقل اندکی خالی نمایند.!
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
