۱۷ امرداد، روزی برای بزرگداشت مقام خبرنگارانی که برای گردش آزاد اطلاعات تلاش می‌کنند هاتف‌خبر – سیدحسین ضیابری سیدین – فروردین ماه امسال آماری از وضعیت فعالیت رسانه‌های جهان منتشر شد که جای تامل و بررسی دارد.
۱۷ امرداد، روزی برای بزرگداشت مقام خبرنگارانی که برای گردش آزاد اطلاعات تلاش می‌کنند هاتف‌خبر – سیدحسین ضیابری سیدین – فروردین ماه امسال آماری از وضعیت فعالیت رسانه‌های جهان منتشر شد که جای تامل و بررسی دارد. هرچند مسوولان معمولاً سعی دارند اینگونه مطالب را سیاه نمایی بنامند و از کنار آن عبور کنند اما واقعیت را می توان از اقبال مردمی رسانه‌های کشور به خوبی دریافت. در شاخص آزادی رسانه‌ها در جهان، کشورها در پنج وضعیت خوب(سفید)، رضایتبخش(زرد)، نیمه‌دشوار(نارنجی)، دشوار(قرمز) و بسیار وخیم(سیاه) رده‌بندی شده‌اند. در تازه‌ترین رتبه‌بندی آزادی رسانه‌ها در ۱۸۰ کشور جهان، نروژ به عنوان آزاد و امن‌ترین کشور برای رسانه‌ها در رده نخست قرار گرفته است و کشور ایران هم امسال حتی با شش رده سقوط نسبت به سال پیش نتوانست جایگاهی بهتر جایگاه ۱۷۰ به خود اختصاص دهد. «شاخص آزادی رسانه‌ها در جهان» عنوان گزارشی است که سالانه به وسیله‌ی سازمان گزارشگران بدون مرز تهیه و منتشر می‌شود و تازه‌ترین جدول از این گزارش روز پنجشنبه ۲۹ فروردین امسال منتشر شده است.
رده‌ی نخست این جدول برای سومین سال پی در پی به نروژ اختصاص یافته، در رده‌ی دوم هم فنلاند قرار دارد و سوئد نیز مقام سوم را از آن خود کرده است. ایران در رده‌های انتهایی این جدول قرار گرفته و در بین ۱۱ کشوری است که آزادی رسانه‌ها در وضعیت ناگوار ارزیابی می‌شود و کار برای خبرنگاران در آنها بسیار سخت گزارش شده است. حتی اگر این گزارش را نپذیریم و آن را تبلیغات بیگانگان بدانیم اما یک چیز را به هیچ عنوان نمی‌توان نادیده گرفت و آن اینکه رسانه‌های ما امروز طیف وسیعی از مخاطبان خود را از دست داده‌اند و با همراهی اندک مخاطبانی به کار خود ادامه می‌دهند. چون مردم و مخاطبان رسانه‌ها زمانی فعالیت رسانه‌یی را می‌پذیرند که استقلال رسانه برای آنها ثابت شده و معلوم باشد. علت کم اقبالی مردم به رسانه‌های داخلی درست به دلیل آن است که ما نتوانسته‌ایم رسانه‌یی مستقل، حرفه‌یی و قوی ایجاد کنیم. رسانه‌یی که صرفاً به منافع ملی توجه داشته باشد، آزادانه و بدون مشکل حکومت، دولت و مراکز قدرت را نقد کند و زبان گویای مردم باشد. معمولاً مسوولان ما عادت کرده اند هر نقد و نظر خلاف نظر خود را مخالفت و مبارزه تلقی کنند در حالی که وقتی روزنامه‌نگار مسوول و متعهد نقد می‌کند، مطمئناً قصد اصلاح دارد. اگر این تعهد و مسوولیت را احساس نمی‌کرد نقد هم نمی‌نمود البته بگذریم که ممکن است در این مسیر بوده باشند افرادی که برای جیب، سود و یا کسب پول نقد و تحلیل کنند که بدون شک به مرور زمان به وسیله‌ی مخاطبان آگاه شناخته شده و جایگاه خود را درمی‌یابند. مشکل اصلی رسانه‌های امروز ما، فقدان اعتماد و اطمینان مخاطبان به وجود آزادی بیان، استقلال کلام و دیدگاه و روش حرفه‌یی آنها است. روزهای خبرنگار می‌آیند و می‌روند و ما همچنان خود را گرفتار کلیشه‌ها و شعارها می‌کنیم، غافل از اینکه بالاخره روزی باید این واقعیتها را بپذیریم.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
