چیزی که مردم را به ستوه می‌آورد؟!

   هاتف‌خبر – این مطلب به عنوان «سخن نخست» شماره‌ی ۱۲۷۲ «هاتف» روز سه‌شنبه سوم مهر ماه امسال به قلم سیدحیسن ضیابری سیدین درج شده است.

   با وجود همه‌ی شعارهای پر زرق و برقی که دولتمردان دولتهای پیشین و کنونی در طول سالهای خدمت خود در زمینه‌ی مهار تورم و کنترل قیمتها داده و می‌دهند اما مردم در بازار شاهد روند صعودی قیمتها و تورم فزاینده در تمام این سالها بوده و همچنان هستند و این دوگانگی شعارها و گفتار با آنچه مردم در بازارهای مصرف دیده و لمس می‌کنند، دیواری بلند از بی‌اعتمادی بین مردم و مسوولان کشیده و آثار و نتایج آن نیز گریبان همه‌ی افراد جامعه و خود دولتمردان را گرفته است.
دولتهایی که در طول سالهای گذشته مسند و اداره‌ی امور را به دست گرفته‌اند همواره بر طبل حمایت از مصرف‌کنندگان کوبیده و شعار مبارزه با گرانفروشی و تورم را سر داده‌اند اما حاصل همه‌ی این شعارها و برآیند همه‌ی این نظرات چیزی جز افزایش لجام گسیخته‌ی قیمتها در بازارهای مصرف نبوده و نیست.
مردم کوچه و بازار دیگر عادت کرده‌اند که قیمت کالاها و خدمات را هر روز نسبت به دیروز بیشتر و بیشتر ببینند و این تکرار ملال‌آور در طول سالهای متمادی خاطر آنها را بسیار آزرده و مکدر کرده است.
فاصله‌ی معنادار زندگی مردم و مسوولان هم در طول سالهای گذشته دیگر به حدی افزایش یافته که مردم به هیچ عنوان شعارها و سخنان کلیشه‌یی و جهتدار دولتمردان را نه می‌پسندند و نه می‌پذیرند. آنها دیگر باور نمی‌کنند هنگامی که مقامی دولتی می‌آید و از گران نشدن یک کالا و یا کافی بودن میزان توزیع آن در بازار سخن می‌گوید، قیمت آن کالا را افزایش نیافته ببینند و یا کمبود آن را در بازار احساس نکنند.
تن افراد گوناگون جامعه می‌لرزد هنگامی که یک مقام مسوول می‌آید و می‌گوید همه چیز در کنترل است و نرخ این کالا یا خدمات افزایش نمی‌یابد چون به محض اظهارنظری اینگونه، جامعه دیده و تجربه کرده که عکس آن در بازار اتفاق خواهد افتاده و هم کالای موصوف گران شده و هم نایاب می‌گردد.
به دلیل همین تجربه‌ی تلخ سالهای گذشته است که دیوار بی‌اعتمادی بین مردم و مسوولان هر روز نسبت به دیروز بلندتر شده و مردم می‌دانند که این تنها آنها هستند که باید روزهای سخت پیش رو را تحمل کنند.
حمله‌ی اخیر مردم برای خرید کالاها و مایحتاج اساسی به هایپرهای کوچک و بزرگ هم دقیقاً به دلیل وجود همین حس بی‌اعتمادی بوده و پالس و نشانه‌یی است که دولتمردان باید به خوبی به آن توجه داشته باشند.
متاسفانه در چنین شرایطی نرخ کالاها و خدماتی هم که در انحصار دولت و حاکمیت است، افزایش پیدا می‌کند و این موضوع هم نگرانی عمیق و ریشه‌داری در جامعه ایجاد می‌نماید.
نرخ مخابرات، آب، برق، گاز و… مصرفی مردم در طول سالهای گذشته کاملاً به صورت تصاعدی افزایش یافته و مردم می‌گویند هنگامی که دولت چنین رفتاری با آنها دارد از بازار آزاد چه توقعی می‌توان داشت؟ و دقیقاً در چنین شرایطی است که هر کس می‌خواهد گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
به تازگی پس از افزایش بی‌سر و صدای قیمت بسته‌های اینترنت، تعرفه‌ی مکالمه‌ی تلفنی ایرانسل و همراه اول هم افزایش یافته و مشکلی بر مشکلات متعدد مردم افزوده است.
دیگر شعارهای پرطمطراق مسوولان مبنی بر مهار گرانیها و کنترال تورم برای هیچکس جالب و پذیرفتنی نیست و مردم به خوبی می‌دانند هنگامی که مسوولی از قیمت کالا یا کافی بودن آن در بازار و یا ثابت ماندن میزان نرخ خدمات سخن می‌گوید؛ قطعاً طوفانی در راه است.
از دیگر سو هنگامی که مردم می‌بینند دولتمردان و مجلسیها خیالشان از نظر سطح درآمدشان راحت است و حتی گاهی ناتوانی آنها را در تامین معاش زندگی به شوخی می‌گیرند نظیر همین واقعه‌ی اخیر وزیر بهداشت، واقعاً مستاصل می‌شوند و می‌مانند که باید برای حل مشکلاتشان به چه کسی مراجعه کنند؟
این بی‌تفاوتی و گاهی به شوخی گرفتن مشکلات عمیق مردم که روح و روان افراد جامعه را این روزها می‌آزارد؛ چیزی است که مردم را به ستوه آورده است.