هاتف‌خبر – سیدحسین ضیابری سیدین – چند سالی می‌شود که آیینی با عنوان «نوروزگاه» در کشور و از جمله استان گیلان پا گرفته تجربه‌یی که مورد پسند بسیاری از مردم قرار گرفته و کم‌کم حال و هوای نوروزی شهرها ویژه رشت را می‌تواند دگرگون کند.
هاتف‌خبر – سیدحسین ضیابری سیدین – چند سالی می‌شود که آیینی با عنوان «نوروزگاه» در کشور و از جمله استان گیلان پا گرفته تجربه‌یی که مورد پسند بسیاری از مردم قرار گرفته و کم‌کم حال و هوای نوروزی شهرها ویژه رشت را می‌تواند دگرگون کند. اگر این آیین به خوبی مدیریت شود می‌تواند برای بسیاری از شهرهای کشور که جنبه‌ی تاریخی یا گردشگری دارند، از نظر اقتصادی هم مفید و موثر باشد. همچون شهر رشت که با ایجاد پیاده‌راه هسته‌ی مرکزی شهر به وسیله‌ی مدیریت خلاق شهری، فرصتی فراهم شد تا در این پیاده‌راه برنامه‌های فرهنگی و جمعی بسیاری تدارک دیده شود. پس از اجرای پیاده‌راه فرهنگی هسته‌ی مرکزی شهر رشت برنامه‌هایی ارزشمند و قابل توجه در این محدوده برگزار شده که توجه شهروندان این شهر را در هر یک از برنامه‌ها به خوبی به خود جلب کرد.
اجرای برنامه‌های «روز رشت» که با استقبال گسترده‌ی مردمی روبه‌رو شد و نامی ماندگار از خود در این روز برجای گذاشت نشان از ظرفیت فراوان این پیاده‌راه و تکمیل آن با اجرای برنامه‌های غنی فرهنگی و اجرای آیینهایی که ریشه در فرهنگ و باور مردمان این خطه داشته، می‌دهد. «نوروزگاه» هم یکی از این آیینهایی است که در کنار برگزاری آن در پیاده‌راه فرهنگی رشت می‌تواند توجه مردم و مسافران را به خود در نوروز امسال و هر سال جلب کند و با وارد شدن این برنامه در تقویم این منطقه خواهد توانست گردشگرانی را از سراسر کشور به رشت جهت دهد. از همان آغاز سال برگزاری «نوروزگاه» یعنی اسفند ماه ۹۴ هم مسوولان تاکید کردند که «نوروزگاه» نه جشنواره است، نه گردهمایی و نه کارناوالِ شادی، بلکه نخستین معیاری خواهد بود که برای برگزاری آیین باستانی نوروز انتخاب شده است و چه خوش نشسته بود در افکار و اذهان مردم. این برنامه استان به استان پیش رفت تا به یک «رخداد بزرگ فرهنگی» تبدیل شود. رخدادی که می‌توانست سبب تقویت جایگاه نوروز به عنوان جشنی گروهی و خیابانی پای نوروز را از خانه‌ها به خیابانها و مکانهای همگانی بکشاند. همانطوری که خاستگاه نوروز به آن اشاره دارد. اصولاً نوروز آیینی نیست که بتوان آن را در پستوی خانه‌ها پنهان کرد. نوروز از در و دیوار شهر می‹یزد. جهان را دگرگون می‌کند و مرزها را درمی‌نورودد. چه ما بخواهیم و چه نخواهیم. کم نبوده‌اند افراد و یا گروه‌هایی که در طول تاریخ خواسته‌اند نوروز نباشد و یا با آن مخالفت ورزیده‌اند اما این جشن باستانی از آنجایی که ریشه در فطرت، ذات و نهاد بشری داشته و دارد، توانسته است بدون تغییر در طول این سالیان دراز روزها را سپری کند و اینکه به ما برسد. نوروز ایرانی نه تنها جشنی برای ایران بزرگ بلکه آیینی به وسعت همه‌ی جهان است. نوروز آیینی جهانی است که ما از این فرصت و امکان جهانی‌بودنش تاکنون کمتر بهره‌برده‌ایم.
نوروز می‌تواند فرهنگ اصیل و هویت ایرانی را در جهان احیا کند. ایرانی را سربلند نماید و نام ایران را در جهان دوباره بدرخشاند اما مورد بی‌مهری ما قرار می‌گیرد و از این ظرفیت جهانی ما تنها به عنوان یک دور هم‌نشینی خانوادگی بهره می‌بریم. هر چند برنامه‌هایی همچون «نوروزگاه» می‌توانست قدری از مظلومیت نوروز در کشور بکاهد و برای نوروز ۱۳۹۶ این آیین در همه‌ی استانهای کشور برگزار شد اما گویا این برنامه هم دچار قدری سردرگمی و پیچیدگیهای اداری شده است. واگذاری برنامه‌ی «نوروزگاه» به این معاونت و آن معاونت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و کم‌فروغ شدن این برنامه در نوروز ۹۷ نشان می‌دهد که نوروز همچون همیشه نباید منتظر بماند تا دیگران راه عبور آن را هموار کنند و خود می‌تواند برای عبور جاده‌یی هموار بسازد.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
