هاتف‌نیوز – سیدحسین ضیابری سیدین – هر جای رشت را که ببینی جای کار دارد. از آسفالت خیابانهایش گرفته تا رودخانه‌هایی که بایستی مظهر زیبایی و شادابی شهر باشند. از پیاده‌روهایش گرفته تا زیرساختهایی همچون شبکه‌های آب و فاضلاب و… آن. از سیما و منظر شهر گرفته تا حاشیه‌سازیها و سکونتگهای غیررسمی حاشیه‌ی شهر و… اما در این بین ما داریم چه کاری انجام می‌دهیم؟
وقتی که از واژه‌ی «ما» برای احساس تکلیف استفاده می‌کنم، دلیلش این است که خودم و خودمان را نیز در این بی‌انضباطی و سردرگمی مقصر می‌دانم. زمانی که بایستی خوب انتخاب می‌کردیم و نکردیم را در این همه ناراستیها دخیل می‌بینم و خیلی از چیزهای دیگر…
اگر بدن تکیده‌ی «شهر ما» رشت آلان دارد در بین حجم وسیعی از گرفتاریها و آلودگیهایی که به ریه‌های آن وارد می‌شود، کمی احساس سبکی میکند، به دلیل ثبات قدم، مردی است که ثابت‌قدم نام گرفته است. ثابت‌قدمی که سرش را به زیر انداخته و علی‌رغم همه‌ی مشکلات و تنگناها و علی‌رغم همه‌ی درگیریهای خود با دیگران و دیگران با او، بدون توجه به استرسها و فشارهایی که دارد از گوشه و کنار به او وارد می‌شود، کاری را که تصور میکند می‌تواند برای شهر انجام دهد، انجام می‌دهد اما در سوی دیگر ماجرا دو طیفی که یکی‌شان از ثابت‌قدم حمایت می‌کنند و دیگری او را مورد نقد قرار می‌دهند، دارند برای اینکه چه کسی سال آخر بر کرسی ریاست بنشیند، با هم گلاویز می‌شوند.
دو طیفی که هر هفته به دلیل برگزار نشدن جلسه‌ی انتخاب هیات رئیسه‌ی شورا خیلی محترمانه از مردم معذرت خواهی می‌کنند اما حجم انبوهی از مشکلات و گرفتاریهایی که شهر با آن دست و پنجه نرم میکند را در پس این اختلافها نمی‌بینند!
باید دست این آقایان و خانمها را گرفت و شهر را از نزدیک نشانشان داد. از چاله‌‌وچوله‌های کوچک بزرگ خیابانها و کوچه‌ۀا، از وضعیت نابه‌سامان ترافیک شهری، از به‌هم ریختگی سیما و منظر شهر، از دیوارهای نامناسب و ساختمانهای بی‌قواره و …
یکی باید به این دوستان شورایی بگوید که این همه جنگ و دعوا و این همه ماجرا برای چیست؟ آیا فکر می‌کنید برای مردم شهر مهم است که چه کسی رئیس شود و چه کسی عضو شورا بماند؟ آیا آنها نمی‌دانند که مردم از شورا و شهرداری رشت فقط کار و برنامه‌ریزی می‌خواهند؟
«شهرما» رشت؛ آلان دارد گریه میکند. گریه از این همه ناراستیها، گریه از این همه مشکلات و فشارهایی که دارد به او وارد می‌شود. سزاوار نیست گریه‌های شهرمان را نشنویم و دائماً از او معذرت‌خواهی کنیم!
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
