داریم!

هاتف‌خبر – هفته‌ی گذشته رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان گیلان بنا بر اعلام «خبرگزاری مهر» با اشاره به اینکه تامین کالاهای اساسی در اولویت است، گفته که: «هیچ کمبود کالاهای اساسی در بازار نداریم.»
به گزارش «هاتف‌خبر» بر پایه‌ی آنچه تیمور پورحیدری در نشست تنظیم بازار استان گیلان گفته تأمین کالاهای اساسی در اولویت هستند و هم‌اکنون به هیچوجه در بازارهای استان گیلان در هیچ مورد از کالاهای اساسی کمبود وجود ندارد و همه‌ی ذخیره سازیهای لازم انجام شده است.
وی با اشاره به تشدید نظارتها بر بازار افزوده است: با اتاقهای اصناف، اداره‌ی کل تعزیرات حکومتی، سازمان جهاد کشاورزی و بسیج اصناف مانور نظارت و بازرسی آغاز شده و این طرح تا اطلاع ثانوی نیز ادامه دارد و در مرکز استان گیلان هم این طرح با قوت تمام در دست اجرا است.
پورحیدری با بیان اینکه با تجهیز سامانه‌ی ۱۲۴ نظارتها را با محوریت شکایت محور تشدید کردیم، ادامه داد: اگر شهروندان شکایتی را از عرضه‌کنندگان داشته باشند، می‌توانند با تلفن ۱۲۴ تماس بگیرند و یا از طریق سامانه‌ی ۱۲۴ اعلام کنند و یا با تلفن ۱۳۵ تعزیرات حکومتی تماس گرفته و اطلاع دهند تا بازرسان این اداره‌ی کل برخط در قالب گشتها در کمترین زمان ممکن در محل حضور یافته و به گزارش و شکایت مردمی رسیدگی کنند.

دبیر کارگروه تنظیم بازار استان گیلان با اشاره به اینکه هیچگونه افزایش قیمت مجاز نیست، گفت: به جز کالاهایی که در ارتباط با ارز ترجیحی آزادسازی شده‌اند، بقیه‌ی موارد بدون مصوبه‌ی تنظیم بازار استان و یا کشور مجاز به افزایش قیمت نیستند و در صورت مشاهده در اسرع وقت برخوردهای قانونی لازم به عمل خواهد آمد.
حالا به بیان این مطالب خیلی چیزها برای مردم جای پرسش و محل سوال است.
اول اینکه مردم چندان نگران کمبودها نیستند بلکه نگران «گران‌بود»ها هستند. آنها به شدت از گرانیها عاصی شده‌اند و گرانیها بر نگرانهای مردم افزوده است.
امروز بسیاری از طیفهای مختلف اجتماعی حتی آنهایی که درآمدهای از متوسط و رو به بالا دارند از گرانیها می‌نالند. گرانیها همچون بختک روی زندگی مردم چمبره زده است اما گویا مسوولان جامعه به هیچوجه نمی‌خواهند این بعد از قضیه را درک کنند.
میزان مصرف کالاهای اساسی به ویژه پروتئین‌ها و محصولات شیری آنقدر کم شده که نگرانیها برای شدت گرفتن آهنگ سوء تغذیه به ویژه در کودکان و نوجوانان بسیار خطرآفرین است و برای جامعه دردسرساز می‌نماید و در چنین شرایطی هنگامی که مردم کوچه و بازار از تهیه‌ی مواد اولیه برای زندگی عادی خود عاجزند تبلیغات دستگاه‌های حاکمیتی برای فرزندآوری همچون سوهانی روح آنها را می‌خراشد.
آنجایی که دولتمردان پایتخت‌نشین از حل این مساله بسیار بسیار دور هستند، مسوولان استانی هم به تبع آن کاری از دستشان برنمی‌آید به ناچار به وسیله‌ی تبلیغات رسانه‌یی تلاش می‌کنند تا به زعم خود جامعه‌ی ملتهب امروز ایران را آرام کنند اما غافل از آن هستند که اینگونه مسائل و تبلیغات نابه‌جا، روحیه و حتی روان جامعه را بیش از پیش آزرده خاطر می‌کند و بغض فروخفته‌ی مردم را ممکن است شعله‌ور سازد.
مردم امروز از «کمبودها» کمتر هراسان می‌شوند تا «گران‌بودها» چون در شرایط کمبود همگان به طور مساوی از مواد مختلف استفاده می‌کنند اما در شرایط «گران‌بود» تنها قشر مرفه به مواد و کالاهای اساسی دسترسی دارند.
آیا درک این مساله آنقدر دشوار است؟!