آیا آیندگان نماد شورای پنجم‌ رشت را می شناسند؟!

هاتف خبر – مطلب زیر مقاله یی از محمدحسن عاقل منش فرهنگی ترین عضو شورای پنجم رشت است. او در طول سه دوره ی فعالیت شورایی خود همواره نگرانیها و دغدغه های فرهنگی داشته و کارهایی موثر و مفید نیز در این بخش به سهم خود انجام داده است.
عاقل منش این هفته هم در شورای پنجم دست به ابتکار فرهنگی زد، ابتکاری که شاید بتواند منشای انجام یک اقدام فرهنگی زیربنایی در شهر رشت شود. او در نشست کمیسیون توسعه و عمران از تنگناهای فرهنگی شهرمان سخن گفت و درددلش به خوبی روی حاضران اثر کرد و بازتابی هم در جامعه پیدا نمود.
باخورد بیان فرهنگی او سبب شد تا اعضای کمیسیون توسعه و عمران از او در نشست علنی شورا بخواهند این دغدغه ها را برای همگان به اشتراک بگذارد، هنگامی که “هاتف خبر” از این ماجرا مطلع شد، از وی خواست تا در یادداشتی دیدگاه خود را در این زمینه بازتاب دهد و اگر علاقه مند باشد، این کار را تا حصول نتیجه تداوم بخشد، او همچون همیشه با رویی گشاده پذیرفت و این مقاله را در اختیار ما گذاشت و ما هم برایتان به اشتراک می گذاریم.

یکی از بهترین کارهای هر دوره از شورای شهر به عنوان نام و یادگار و نماد آن شورا از طرف مردم شناخته شده و معرفی می گردد.
مثلاً شورای اول هر چند ممکن است کارهای متفاوتی انجام داده باشد اما ساخت المان شهدای مشروطه در خیابان پرستار رشت به نام شورای اول این شهر ثبت شده و شناخته می شود، خرید خانه تاریخی نخستین شهردار رشت حاج میرزا خلیل رفیع به عنوان ساختمان شورا و چاپ دو کتاب در باره شهر رشت  در شورای دوم رقم خورد، همینطور ساخت تقاطع های غیرهمسطح که دیگر تکرار هم نشدند نماد شورای سوم است، یا علی رغم اینکه تلاش شهردار وقت رشت در به ثمر نشستن پیاده راه هسته مرکزی شهر رشت را نباید نادیده گرفت اما ساخت این پیاده‌راه به نماد شورای چهارم تبدیل شده است. اما پرسش من از خودم و دیگر دوستان شورایی ام این است در یکسال باقی مانده از عمر شورای پنجم مردم شهرمان این شورا را به چه چیز یا نماد می شناسند؟
آیا گردهمایی یازده تن در شورای پنجم با تجربه های متفاوت سبب شده است تا این شورا نمادی از خود در شهر رشت به جا بگذارد و در آینده با آن شناخته شود؟
آیا شهروندان فهیم شهرباران بالاخره در شورای پنجم نمادی را برای این شورا در نظر می گیرند؟
من به عنوان یک عضو فرهنگی شورای پنجم که شاید اصلی ترین و برجسته ترین کارهایم انجام فعالیتهای فرهنگی از ابتدای انقلاب تا کنون بوده و هست خیلی تلاش کرده ام تا در شورای پنجم یک نماد فرهنگی از این شورا در خاطره مردم به جای بماند.
تلاش برای تکمیل رصدخانه کوشیار گیلانی که هنوز پس از چندین و چند سال نیمه کاره رها شده.
تلاش برای ساخت تندیس آرسن میناسیان به عنوان مدیر نخستین داروخانه شبانه روزی رشت مدیرعامل و مؤسس اولین آسایشگاه خیریه معلولین و سالمندان که مردم این شهر همیشه به دیده احترام به ایشان می نگرند.
تلاش برای نمادسازی برای آرامگاه دکتر حشمت جنگلی که هنوز نتیجه نداده است.
تلاش برای ایجاد خانه مشروطه که واقعاً گیلان با آن سابقه عظیم در نهضت مشروطه هنوز که هنوز است مظلوم واقع شده است.
تلاش برای ایجار یک نگارخانه در شهر که هنوز فعالیتهای مرتبط با این بخش مغفول مانده است.
تلاش برای نامگذاریهای فرهنگی و هویتمند شهری که احساس می کنم در این زمینه کوتاهی هایی فراوان صورت گرفته است.
تلاش برای ایجاد خانه یا موزه ابریشم که گیلان مهد ابریشم ایران و آسیا بوده و دوباره می بتواند به ان تبدیل شده و شناسانده شود.
تلاش برای ایجاد موزه هنرهای معاصر شهر که هنوز به نتیجه نرسیده است
و…
هر یک از اینها می تواند نماد شهر رشت در شورای پنجم‌ محسوب شود.
تنها نیاز است که به خودمان بیاییم و تاکید کنیم که خواستن، توانستن است. این تنها راه است.

محمدحسن عاقل منش
عضو شورای اسلامی شهر رشت