هجوم درآکولاها به گیلان!

   هاتف‌خبر – خیلیها با شنیدن نام درآکولا به یاد فیلمهای وحشتناک قرن ۱۹ و ۲۰ می‌افتند.
پر بیراه هم نیست چرا که دراکولا عنوان کتابی نوشته ی برام استوکر نویسنده ی ایرلندی است که نخستین بار در سال ۱۸۹۷ منتشر شده است و همچنین نام شخصیت اول این کتاب که یک خون‌آشام بوده درآکولا است.
آرمینیوس وامبری شرقشناس مجارستانی در سال ۱۸۹۰ در لندن با برام استوکر نویسنده ی ایرلندی آشنا شد و او را با افسانه‌هایی درباره ی شاهزاده اهل رومانی «ولاد سومدراکولا» آشنا کرد. این موضوع زمینه ی نوشتن کتاب داستان دراکولا به قلم برام استوکر گشت که در سال ۱۸۹۷ منتشر شد.
دراکولا به گونه‌یی شخصیت پردازی شده که برای خواننده تنها حیوانی خون‌خوار، وحشی و زشت به نظر نیاید ( البته در فیلمها در باره ی خون‌خواری دراکولا اغراق هم می‌شود) بلکه درآکولا اشراف‌زاده یی تنها و مرموز است که همه ی اطرافیان خود را از دست داده و همچنین یکی از شخصیتهای داستان به نام جاناتان هارکر وقتی وارد قصر کُنت دراکولا می‌شود با برخورد مودبانه و احترام‌آمیز او مواجه می‌گردد.
بر اساس یادداشتهای هارکر جناب کنت دراکولا کتاب خواندن را دوست دارد و صاحب کتابخانه‌یی بسیار بزرگ و غنی از کتب باارزش و کهن است. به گفته ی خود دراکولا کتابهایش بهترین دوستانش هستند و در هر شرایطی او را یاری کرده‌اند. کنت دراکولا موجودی تنها است و خود او می‌گوید به علت از دست دادن عزیزان بیشماری از سالها پیش، با شادی و شادمانی وداع گفته و هم اکنون در دنیایی تاریک از غم و اندوه زندگی می‌کند که خوشی و خوشحالی در آن جایی ندارد.
البته درآکولای گیلانیها فاصله یی از زمین تا آسمان با درآکولای برام استوکر دارد.

درآکولاها که با گرم شدن هوا به گیلان هجوم می آورند حشره هستند که حضور آنها در گیلان دردسرهایی برای ساکنان و مسافران فراهم می کند.
می‌دانیم ا وجود آنکه این حشره نیش نمی‌زند و گزیدگی هم ندارد اما زخم ناشی از سم حشره بسیار آزاردهنده است. درآکولا چندین سال اخیر در گیلان و مازندران به یک نوع حشره ی سمّی از خانواده ی سوسکها اطلاق می شود که ضایعات پوستی ایجاد می کنند. این حشره در مناطق گرم و مرطوب سراسر جهان پراکندگی دارد و نام علمی آن Paederus است. از غرب و شرق استان گیلان هم وجود دارکولا در فصل گرم سال گزارش شده است.
این حشره برخلاف تصور بیشتر مردم نیش نمی‌زند بلکه فقط له کردن یا فشار آوردن به حشره روی پوست ایجاد ضایعه می‌کند. بر اثر له شدن این حشره ماده یی که در همولنف آنها به‌طور طبیعی وجود دارد سطح پوست را آغشته می‌کند و موجب بروز اپیدرمولیز می‌شود. این ماده پدرین نام دارد که با شستشو در همان لحظه هیچ ضایعه‌یی به وجود نمی‌آید.
شکل ظاهری درآکولا باریک و کشیده است که آن را قادر به پرواز و حرکت سریع می‌سازد. جثه‌اش کمی بزرگتر از مورچه‌های قرمز است(۶–۱۰ میلیمتر) و به دلیل سم موجود در بدن این حشره به نام پدرین(pederin) حتی پرندگان نیز از خوردن آن خودداری می‌کنند.
این حشرات از نور آفتاب گریزان هستند و به نورهای مصنوعی مانند فلورسنت تمایل دارند. در موضعی که سَمّ این حشره روی آن ریخته می‌شود، زخمهایی دردناک ایجاد می‌گردد که در صورت برخورد ترشحات زخم با قسمتهای دیگر بدن، آن نواحی هم زخم خواهند شد.
بیشتر نواحی‌ بدن که پوستی حساس دارند و بدون پوشش لباس هستند همچون گردن در معرض سمّ این حشره‌اند. پوست نقاطی از بدن که کلفت‌تر است همچون کف دست و کف پا، دچار ضایعه حاصل از این حشره نمی‌شود.
درآکولا از جمله حشرات آفتی است که موجب بروز درماتیتهای خطی در روی پوست بدن شهروندان ساکن در مناطق شمالی و مرکزی ایران می‌شود. مشکلات ناشی از این حشرات گاه با داستانهایی توأم شده‌ که پاره‌یی درست و پاره‌یی دیگر از بنیان اشتباه و غلو هستند.
درماتیت پدروس بیشتر در قسمتهای فاقد پوشش بدن نظیر دستها، صورت و گردن عارض می‌شود. تعریق زیاد و حمام گرفتن موجب حساسیت بیشتر پوست نسبت به نفوذ و اثر پدرین می‌شود. از سویی دیگر همزمانی اوج فعالیت این حشرات با فصل گرما و عرق زیاد و نهایتاً استفاده از لباس کم و احیاناً آستین کوتاه موجب افزایش میزان تماس این حشرات با انسان می‌گردد.
در گیلان به دلیل وفور درماتیت و عوارض پوستی ناشی از درآکولا به دلیل وجود شرایط مساعد پرورش و تکثیر آنها و جمعیت فراوانشان است. عارضه در تمام گروه‌های سنی و از هر دو جنس و از هر شرایط اجتماعی و طبقاتی به یک نسبت مشاهده می‌شود.
ممکن است ابتدا وفور عارضه بین خانمهای جوان بیشتر به‌نظر آید اما این امر به دلیل تأکید و توجه بیشتر آنها به زیبایی ظاهرشان است.
همانطور که پیشتر اشاره شد حرکت حشره روی سطح بدن مساله‌یی ایجاد نمی‌کند اگر چه احتمال گاز گرفتن حشره وجود دارد اما موجب پدروسیس نخواهد شد تنها در صورت کشته شدن حشره روی پوست و مالیده شدن همولنف حشره روی آن پس از دو روز عوارض ظاهر می‌شود که تا ۱۰ روز پس از آن تشدید می‌گردد. ضایعه ی مزبور به هیچوجه ایمنی نمی‌دهد و قابل سرایت هم نیست.
تا سال ۱۹۹۰ بیش از ۳۰ ترکیب دارویی برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار گرفته‌است اما با وجود بر این هنوز دارویی با اثر قطعی و اختصاصی برای درمان آن به دست نیامده و همه ی شیوه‌های درمانی مبتنی بر تخفیف و تعدیل زخم است.
در بین روشهای مختلف درمانی خنثی نمودن اثر سم در مراحل اولیه ی تماس تأثیر خود را نشان می دهد اما چون بیشتر مردم زمان و مکان تماس با سم را به خاطر نمی‌آورند معمولاً پس از بروز علائم متوجه ابتلای خود می‌شوند در نتیجه کاربرد این شیوه‌ها چندان مؤثر به‌نظر نمی‌رسد به عنوان مثال استفاده از ید در مراحل اولیه پس از آلودگی به سم موجب خنثی شدن اثر سم می‌شود اما در مراحل بعد از شروع عارضه تأثیری نخواهد داشت.
بنا بر این در فصل گرما خیلی مواظب درآکولاها باشید تا با مشکل روبه رو نشوید.