بلای اجتماعی این‌روزهای جامعه‌ی ما

   هاتف‌خبر – زهرا کاظمی – این روزها تکدی‌گری که به یک نوع آسیب اجتماعی مزمن و نگران کننده‌ی جامعه‌ی ما تبدیل شده است که دامن شهرهای کوچک و بزرگ کشور از جمله گیلان را گرفته و هر روز بر دامنه و ابعاد آن افزوده می‌شود.
عواملی همچون فقر، بیماری، نداری، ازکار افتادگی، معلول بودن، درماندگی و… دلایلی است که این متکدیان برای توجیه کار خود عنوان می‌کنند اما در حقیقت آنها با تمسک به این موضوعات از احساسات پاک و عواطف انساني در همه‌ی شهرهای استان استفاده کرده و جیب خود را پر می‌کنند.
افزایش تکدی‌گری در خیابانهای اصلی شهرهای مختلف استان به ویژه شهر رشت نه تنها برای افراد جامعه نگران‌کننده است بلکه سیمایی نامناسب و ناراحت‌کننده از شهرها نزد دیگران به نمایش می‌گذارد.
رفته رفته این مساله دارد به معضل بزرگ اجتماعی برای شهرهای ما تبدیل می‌شود که نیاز به پاکسازی آثار ناخوشایند آن از چهره‌ی شهر را اجتناب‌ناپذیر کرده است.
گذشته از دلایلی که برای تکدی‌گری عنوان شد اگر به طور ریشه‌یی به این آسیب اجتماعی نگریسته شود، وجود دو طیف مجزا از هم را می‌توان تشخیص داد. طیف اول کسانی هستند که درآمد ناچیز و کم دارند و به دلیل از کارافتادگی، درماندگی یا معلولیت به ناچار تکدی‌گری می‌کنند و طیف دوم افرادی را شامل می‌شود که مشکل مالی ندارند اما به دلیل اینکه با تکدی‌گری می‌توانند به درآمد مناسب یا سرشار برسند به این روش درآمدی روی آورده‌اند.
به هر روی تکدی‌گری چهره‌یی ناخوشایند و نازیبا از وضعیت اجتماعی به نمایش می‌گذارد و بر دامنه‌ی نابه‌سامانیهای جامعه می‌افزاید و اثری ناخوشایند هم روی روح و روان افراد جامعه برجای می‌گذارد.
خانمی می‌گفت: وقتی من به یکی از افرادی که برای دریافت پول به سوی من دست دراز می‌کنند، جواب منفی و رد می‌دهم در آن روز تا ساعتها حس بسیار بد و ناراحت‌کننده دارم به همین دلیل در بیشتر مواقع با دادن پول به متکدیان تلاش می‌کنم این حس ناخوشایند را از خود دور کنم.
در همین زمینه یک مغازه‌دار نیز گفت: در روز اتفاق می‌افتد که گاه چندین و چند نفر به مغازه‌ام مراجعه می‌کنند و پول می‌خواهند. اگر پول ندهیم طلب جنس می‌کنند. به نظر شما درآمد من چقدر باید باشد که بتوانم در روز به چند متکدی کمک کنم؟
یک شهروند دیگر به برخی شیوه‌ی رفتاری متکدیان اشاره می‌کند و می‌گوید این روزها روشی از گدایی در جامعه افزایش یافته که متکدی به ظاهر در قالب یک فرد خدمات‌دهنده یا فروشنده وارد عمل می‌شود مثلاً آتشگردان اسپند دارد، یا شیشه‌های ماشین را پاک می‌کند و یا حتی کالاهایی همچون دستمال کاغذی، آدامس، شکلات و… می‌فروشد و رهگذران برای خرید یا دریافت این خدمات مبالغی را می‌پردازند که واقعاً ناراحت‌کننده است، چون اگر نپردازند این افراد که فروشندگان غیرواقعی هستند، دست بردار نیستند.
به نظر بسیاری از شهروندانی که با آنها صحبت کردیم تکدی‌گری پوششی برای سرپوش نهادن به بسیاری از جرائم و آسیبهای اجتماعی و اخلاقی در جامعه است.
متکدیان یا خود گرفتار چندین نوع بزه و مساله‌ی اجتماعی هستند و یا به نوعی بزهکاری و آسیبهای دیگر اجتماعی را در جامعه ترویج می‌کنند.
برخیها هم اعتقاد دارند متکدیان حالا دیگر به یک جریان اجتماعی متصل به یک زنجیره‌ی بزرگ تبدیل شده‌اند که از کودکان کم‌سن گرفته تا زنان بی‌سرپرست و افراد بی‌خانمان مورد سوءاستفاده‌ی آنها قرار می‌گیرند.
آنها اعتقاد دارند این جریان ریشه‌دار زخمی عمیق و تقریباً غیرقابل جبران بر پیکره‌ی جامعه ایجاد می‌کند که محو و پاک کردن آثار آن بسیار دشوار، زمانبر و پرهزینه است.
کارشناسان مسائل اجتماعی هم تاکید می‌کنند که باید با این آسیب اجتماعی به شکلی علمی و منطقی برخورد کرد چون تکدی‌گری را می‌توان به نوعی به بی‌مسوولیتی اجتماعی هم مرتبط کرد.
جوامع مسوول و هدفمند کمتر درگیر این نوع از آسیب و بلای اجتماعی می‌شوند و یا اگر دچار این نوع گرفتاری شوند دامنه‌ی شیوع و گسترش آن افسارگسیخته و مهار ناشدنی نیست.
به هر حال در شرایط موجود به نظر می‌رسد هر یک از افراد جامعه باید ابتدا آگاهی خود را در زمینه‌ی نحوه‌ی برخورد با این بلای اجتماعی افزایش دهند و کمتر دچار احساسات یا عواطفی که آنها را از انتخاب مسیر درست دور می‌کند، شوند