هاتف خبر – قاسم بزرگ زاده – معماری مقوله ای بینارشته ای وبینامتنی است.علم ومهارت وفلسفه وهنر وانسان شناسی وجامعه شناسی واقتصادوفیزیک ومتافیزیک وموسیقی وهارمونی و..همه را درخود جمع کرده است.همه ی اینها هست و نیست. معماریِ هر زمانمکانی، برساخته ی کلیّت وجمیع شرایط موجود ودرعین حال نشانگر هویّت وبسامدِآگاهی ابژه است.
هاتف خبر – قاسم بزرگ زاده – معماری مقوله ای بینارشته ای وبینامتنی است.علم ومهارت وفلسفه وهنر وانسان شناسی وجامعه شناسی واقتصادوفیزیک ومتافیزیک وموسیقی وهارمونی و..همه را درخود جمع کرده است.همه ی اینها هست و نیست. معماریِ هر زمانمکانی، برساخته ی کلیّت وجمیع شرایط موجود ودرعین حال نشانگر هویّت وبسامدِآگاهی ابژه است. ردِّ پای زمان در معماری نمایان است،کامیابی ها وناکامی ها،حسرت ها وسرور ها. تالارهای باشکوه، احجام وفضاسازی ها، حفره ها وبرآمدگی ها، خطوط وزوایای باز وبسته،قامت ابنیه، بام ها، شبکه دسترسی،فضاهای خصوصی وعمومی….همه وهمه ،شناسنامه غیرقابل کتمان ادوار ونسل هاست. چیزی نیست که به راحتی قابل سانسور باشد. جنگ ها،پیروزی ها وشکستهای یک ملت دوره های ثبات وادوار گذار در آینه معماری منعکس است. زیستگاه هایی که نقش دروازه تمدن ها وفرهنگ هارا داشته ودارند، شهرهایی که تهِ خط اند یادر بن بست قرار دارند،معماری یکسرمتفاوتی دارند. پیوند و همکنشی اقلیم،آب وهوا، عوارض طبیعی، ودریک کلام طبیعت ،بستر معماریست،مستقیم از طریق فرصت ها ومحدودیت ها وغیر مستقیم از مدخلِ تاثیری که بر روانِ و شخصیت انسان دارد. گسست و معناگریزی وتعریف ناپذیریِ معماری هر دوره ، نشانگر اختلالات زیستی وروانشناختیِ ان دوره است. مجموعه “پیاده راه فرهنگی رشت” در دوره ای بنا شد که ظاهرا شهر در دست آکادمسین ها وتکنوکرات های جوانِ مدرن ونوگرا بوده است که دارای چنان تهور وشجاعت بودند که باتکیه بر بضاعت وافر خود،برای شهر نمادهای هویت بخش بسازند. نگاه عمومی به کلیت وکالبد این طرح جسورانه وهمچنین توجه به اجزاءِ سازنده ان تناقضات ،گسست ها و سردرگمی ها واغراق ها در حجم ورنگ وزاویه و…رابه رخ می کشد. گویی نقاشی بی حوصله وبا عجله ایده هارا در پهنه ی بوم پراکنده ، شانه بالا انداخته وخطوط را هرکجا که شد رها کرده است! فقدان خدمات هنری وفرهنگی با وجود سازه های همگون، از نداشتن برنامه وپشتوانه مدیریت بلندمدت وباثبات خبر می دهد. جای خالی گالری ها،کافه ها،… جای سازه هایی که فاصله زمانی حدودیکصدساله حرکت وروندِ معماری این میدانگاهِ شهری را نشان دهد خالیست وبه نظر می رسد مجموعه ی باز باران باترانه و آثار حجمی هنرمند برجسته ونجیب این شهر،کیوان پورنصری نژاد،وتندیس تعدادی از شخصیت های موثر شهر از معدود نقاط قوت وقابل تحسین این عمل انقلابی! باشد.در خیابانی که به نوعی دروازه مدرنیته به این شهر بوده است. این سبک از اعمالِ تغییر در شهرسازی که مستقیما در تقابل با اقتصاد وبازار شهر قرار گرفته و محدودیت های و قطع شبکه دسترسی شهری را بهمراه دارد،آثار اجتماعی واقتصادی مخربی برجای گذاشته و با ایجاد شکاف ها وتکانه های اقتصادی وفرهنگی موجبات انزوا و تعطیلیِ حیات اجتماعی-منطقه ای رافراهم وشهر را شمالی -جنوبی کرده است. اکنون که چندسال از اجرای پیاده راه فرهنگی گذشته است.جاداردکارشناسان ومتخصصان حوزه های مرتبط ،فارغ از سوگیریهای متداول،کلیت واجزاء وآثار بلافصل وعیرمستقیم آن را به داوری بنشینند.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
