هاتف‌نیوز – در ادامه‌ی روند نمایش آثار هنرمندان شهرهای مختلف کشور در «گالری لاله تهران»، نمایشگاه آثار گروهی از نقاشان معاصر استان گیلان با عنوان «تشنه بر کرانه سپیدرود» در این گالری برپا می‌ود. بر پایه‌ی گزارش روابط عمومی اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گیلان، قاسم مصفا با اعلام این خبر گفت:
هاتف‌نیوز – در ادامه‌ی روند نمایش آثار هنرمندان شهرهای مختلف کشور در «گالری لاله تهران»، نمایشگاه آثار گروهی از نقاشان معاصر استان گیلان با عنوان «تشنه بر کرانه سپیدرود» در این گالری برپا می‌ود. بر پایه‌ی گزارش روابط عمومی اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گیلان، قاسم مصفا با اعلام این خبر گفت: این رویداد با هدف بررسی گستره‌ی جغرافیایی هنر معاصر و ایجاد فضای تعامل بین هنرمندان خارج از مرکز و هنرمندان شهر تهران، برگزار شده و در نظر دارد جدید‌ترین تجارب تجسمی آنها را در معرض نمایش قرار دهد. مسوول روابط عمومی اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گیلان افزود: در نمایشگاه نقاشی «تشنه بر کرانه سپیدرود» آثار ۳۵ هنرمند پیشکسوت و جوان گیلانی که بخشی ساکن تهران و بخشی ساکن استان گیلان هستند، به نمایش گذاشته می‌شود. وی تصریح کرد: حسین محجوبی، فاطمه روشن ضمیر(گوجی)، محمدتقی مرتاض هجری، خسرو روشن، محمدحسن رضایی، کریم نصر، فرامرز توحیدی، نعمت لاله‌ای، پرویز روزبه، جمشید حقیقت‌شناس، داور یوسفی، صمد توانا، حمیدرضا جهانی، فریدون امیدی، مهناز پسیخانی، محمود فخری‌نژاد، محمد زحمتکش، افشین آماده، رشید غلامی‌پور، احمد منتظری، شاهین آروین، حسین نوروزی، مازیار عمادزاده، مظفر تقوا بلسی، امید ژاله، امین شاهد، مرتضی زاهدی، زنده‌یاد علی عامه‌کن، حسن عامه کن، امیر سقراطی، امیر شعبانی‌پور، آیدین خانکشی‌پور، امین باقری، سوده بخشنده و المیرا روزبه هنرمندانی هستند که آثارشان در این نمایشگاه در معرض دید قرار گرفته است. گفتنی است آیین گشایش این رویداد هنری روز جمعه ۲۴ مرداد از ساعت ۱۶ تا ۲۰ خواهد بود و علاقه‌مندان می‌توانند برای بازدید و خرید آثار تا ۱۷ شهریور ماه امسال از ساعت ۹ صبح تا ۷ عصر به جز روزهای تعطیل به نشانی: تهران، خیابان دکتر فاطمی، ضلع شمالی پارک لاله، روبه‌روی پارکینگ طبقاتی، نگارخانه‌ی لاله مراجعه نمایند. در یادداشت این نمایشگاه به قلم «کریم نصر» آمده است:« گیلان در عرصه هنرهای تجسمی ایران موقعیتی ممتاز دارد. شمار قابل توجهی از هنرمندان هنرهای تجسمی از این خطه برخاسته‌اند، اماعجب آنکه به رغم بالیدن در آغوش طبیعت، شیوه «طبیعت گرایانه» و بازسازی طبیعت نقشی ناچیز در آثار این هنرمندان دارد. اینان حتی وقتی به تجلیل از زاد بوم خود می‌پردازند نیز با زبانی بصری پیکره‌ها و رویداد‌ها را می‌نمایانند. این ماجرا از زمان جلیل ضیاء‌پور تا به امروز به همین منوال گذشته است. چه رازی در این نهفته است؟ مهم‌تر آنکه شمار زیادی از نقاشان این جغرافیا می‌نویسند، نقد می‌کنند و در عرصه چالش‌های نظری نیز قلم می‌زنند. این‌ها در پی چیستند؟ از چه روی هنرمندان این قوم عرصه‌های عمل و نظر را مدام می‌کاوند؟ آیا پیوند میان تاریخ، زیست بوم و آرمان‌های آنها نهفته است؟ آیا دریا و رودهای جاری در رویای این هنرمندان آرمانی در نهاد آنان به ودیعه نهاده؟ البته که چنین است: مگر می‌شود پیوندی میان آب وآسمان و خاک و روان تنیده نشود. دم به دم نوشدن آموزه سپید رود است. شاید راز بی‌قراری نقاشان کرانه سپیدرود در این است؛ تمنای نوشدن، همیشه. عطشی که هیچ‌گاه فرو نمی‌نشیند. عطش یافتن راه‌های نو، «تشنه بر کرانه سپیدرود».
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
